เบื้องหลังความฟอนเฟะของวงการ K-pop by: Tawatchai Meng
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 24 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา Goo Hara หนึ่งในนักร้องวง girl group ของเกาหลีกลายเป็นข่าวสร้างความโศกเศร้าให้กับแฟน ๆ และวงการไม่น้อย หลังจากที่เมื่อวันที่ 14 เดือนที่แล้ว เพื่อนสนิทของเธอ Sulli หรือ Choi Jin-ri ก็เพิ่งจะฆ่าตัวตาย ซึ่งขณะนั้น Hara ถึงกับไลฟ์สดการร่ำไห้ของตัวเองผ่านโซเชียลมีเดีย
หลายคนอาจไม่ได้รู้สึกถึงความน่าจะผิดปกติของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนักร้องสาวเกาหลีเหล่านี้ เรามักจะรู้สึกชื่นชอบ รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ทั้งชื่อเสียง เงินทอง ซึ่งน่าจะทำให้พวกเธอใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข แต่สิ่งที่อยากจะตั้งข้อสังเกตก็คือ เบื้องหลังของเสียงแห่งความชื่นมื่นและรอยยิ้มนั้น น่าจะมีอะไรที่ค่อนข้างฟอนเฟะในวงการ K-pop ของเกาหลี
นับตั้งแต่กระแสเกาหลีถาโถมเข้าไทยและแทบจะทั่วโลก ทำให้เกิดติ่งหรือแฟนเพลงและแฟนซีรี่ส์เกาหลีที่คลั่งไคล้จำนวนมาก ความสำเร็จของอุตสาหกรรมบันเทิงเกาหลีกลายเป็นมาตรฐานที่ประเทศต่าง ๆ ต้องการที่จะเอาเป็นแบบอย่าง ไม่ต้องมองอื่นไกล บ้านเราเองไม่ว่าภาพยนตร์หรือวงการเพลงต่างย่ำตามรอยเท้าของอุตสาหกรรมบันเทิงเกาหลี แม้แต่รัฐมนตรีบางท่านยังเคยเรียกร้องให้ใช้วงการบันเทิงเพื่อส่งออกวัฒนธรรมไทยตามอย่างเกาหลี
การฆ่าตัวตายของผู้คนในวงการบันเทิงเกาหลีคนแล้วคนเล่าน่าจะกำลังบอกเราว่า เบื้องหน้าภาพลักษณ์ที่สวยงามนั้นกลับซ่อนไว้ด้วยความฟอนเฟะอยู่เบื้องหลัง พวกเราควรจะได้สติหรือยังว่า คำกล่าวที่ว่ามาตรฐานวงการบันเทิงของเกาหลีนั้นที่หนี่งไม่เป็นรองใครนั้น ที่แท้ก็เป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของระบบทาสเท่านั้น เพราะรูปแบบการสร้างไอดอลนั้นลดทอนความเป็นมนุษย์ลง ศิลปินทุกคนจะต้องเป็นไปตามแบบที่เจ้าของค่ายกำหนด เรื่องการแต่งกายยังพอทำเนา แต่ที่หนักหนากว่านั้นคือ หน้าตาที่เหมือนกับการปั๊มออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน ขาที่ต้องเรียวยาวเหมือนกัน ไม่มีชีวิตส่วนตัว เพราะทุกฝีก้าวในชีวิตจอต้องก้าวตามที่ต้นสังกัดวางกรอบไว้ ทำให้ไอดอลเหล่านี้ขาดสิทธิของความเป็นมนุษย์ไป ไอดอลที่แฟน ๆ ตะโกนวี๊ดว๊าดด้วยความชื่นชมเวลาพวกเขาอยู่บนเวที แต่พวกลงจากเวทีแล้วพวกเขาก็เป็นแค่หุ่นเชิดตัวหนึ่งที่แล้วแต่ต้นสังกัดจะชักยังไงก็ได้
หากแต่ว่าความหมายที่แท้จริงของการเป็นไอดอลคือ การเป็นตัวของตัวเอง สามารถเป็นแบบอย่างในทุก ๆ ด้าน และช่วยให้แฟน ๆ เปลี่ยนแปลงสู่ในทางที่ดียิ่ง ๆ ขึ้น
แต่ไอดอลของเกาหลีนั้นสวยแต่เปลือกนอก ส่วนตัวไอดอลจริง ๆ กลับเหมือนกับร่างที่ไร้จิตวิญญาณ
ดังนั้น กระแสเกาหลีนั้น ภายใต้รูปลักษณ์ที่ดูสวยหรูกลับเป็นอะไรที่ล้าสมัยที่ดำเนินไปภายใต้ระบบเสมือนทาสที่ยากที่ยอมรับได้ในยุคสมัยนี้ มันจึงไม่ใช่อะไรที่เราจะต้องวิ่งตามเอาอย่าง บางทีการทำของเราให้ดีที่สุดและเป็นตัวของตัวเอง น่าจะมีความหมายยิ่งกว่าการวิ่งตามและเอาแบบอย่างผู้อื่น
ภาพจากอินเทอร์เน็ต
ที่มา Chaophraya Forum
